Kiedy we wrześniu ubiegłego roku jechałem do Turcji, spora część moich znajomych i rodziny pukała się po głowie i pytała:
"Do Turcji? Oszalałeś? Tam jest teraz terroryzm! Tam jest niebezpiecznie!"
Pojechałem.
Na jeden dzień zatrzymałem się w Stambule. Do samolotu miałem sporo czasu, więc zatrzymałem się w hostelu i chwilę pogadałem z recepcjonistą. Jak mnie zapytał, gdzie lecę dalej, i odparłem, że do Şırnak, to dziwnie na mnie spojrzał i popukał się po głowie.
"Do Şırnak? Oszalałeś? Tam jest teraz terroryzm! Tam jest niebezpiecznie!"
Poleciałem.
Na południowym-wschodzie Turcji spędziłem tydzień. Znajomy, którego odwiedzałem zapewniał mnie, że co prawda terroryzm tam faktycznie jest, ale jeśli nie jestem tureckim żołnierzem, albo policjantem, to nie mam czego się bać.
Nie jestem tureckim żołnierzem ani policjantem, więc faktycznie nie miałem czego się bać.
Dzień przed wylotem znajomy spojrzał na mnie i zapytał:
"To teraz lecisz do Stambułu na tydzień? Uważaj na siebie. Tam jest teraz terroryzm. Tam jest niebezpiecznie".
W Stambule byłem z moją siostrą. Przybyliśmy do miasta z różnych stron i w różnym czasie, więc, żeby znaleźć nasz hostel musiała poprosić o pomoc kogoś miejscowego. Chwilę z napotkanym Turkiem pogadała i w pewnym momencie usłyszała:
"Ty jesteś z Europy, tak? Chciałem odwiedzić mojego kuzyna w Berlinie, ale chyba się wstrzymam. W Europie jest teraz niebezpiecznie."
